Co w liściach piszczy - nowinki :)

Jesień oprócz refleksji przynosi w domu spokój i chęć zmian. Przynajmniej tak jest w moim przypadku. Dlatego postanowiłam między jednym konkretniejszym postem a drugim, wcisnąć taki "o niczym", czyli o nowinkach w naszym stadzie.

Zapraszam Was na jesienny miszmasz :).


1). Sezon jesienny rozpoczęty został od masy paczek, paczuszek, liścików dla mojego stada. Muszę Wam przyznać, że choroba gadżetomaniaka zaczyna żyć własnym życiem, przestaję mieć nad nią kontrolę. Z prostego powodu: przy comiesięcznych zakupach mokrej karmy, zawsze muszę do koszyka dorzucić jakiś "drobiazg", który na pewno się przyda. Dodatkowo ostatnio wygrałam koci konkurs (pierwszy raz startowałam w konkursie :D) i przyszła wielka paka dla mruczka. W efekcie zarówno kocie, jak i psie pudełko niespostrzeżenie robi się coraz pełniejsze. Obiecuję Wam, że jak znajdę tylko czas, na blogu zajrzymy do tych pudełek ;).

(to tylko jedna, mała paczuszka! :D a w tle, psia półeczka, z której wręcz się wylewa)

2). Szykuje mi się rasowy spacer. A nawet trzy. Szczegóły poznacie po wyprawach, a teraz trzymajcie kciuki, by doszło do realizacji planów, bo coś czuję, że to będzie BIG DAY dla Morusa. W końcu pójdzie na długą, mordującą go wyprawę, z nieznanymi mu do tej pory psami. A ja? A ja się przekonam czy rasa, w którą celuję to jest właśnie TA. :) Cicho też liczę na to, że zarówno psiarze, jak i psy przypadną sobie do gustu i będziemy mieć o kilka psich kumpli więcej.

3). Już za tydzień znowu czeka mnie biało-czarne wyzwanie. Doświadczenie tym ciekawsze, że białas ma coraz ciekawsze pomysły (bo odkleja się już od maminego cycka) i jest żywiołem, wymagającym uwagi 24/7, a Morus ostatnio jest jeszcze większym histerykiem i ma 100 pomysłów na siebie na spacerach (więc również wymaga uwagi 24/7). Czy dam sobie radę? Czy wszyscy wyjdą z tego cali? Nie wiem, przekonamy się wkrótce.

Tym razem zalinkowany będzie czarnuch...

4). "Człowiek planuje, Bóg się śmieje" - ostatnio wspomniałam na psim forum, że muszę skupić się na psie, przypomnieć mu zasady panujące w naszym domu po to, by wybić z łebka pomysły takie, jak wycieczki na własną łapę... taaa, planuj człowieka, planuj. :D Ledwo to sobie zaplanowałam (oraz spacery z psiarzami), a dopadł mnie wirus. Choruję raz po raz, w tym tygodniu rozłożyło mnie na dobre, dlatego kot nieco zdziwiony sprawdza co rusz czy żyję, a piesek cierpi na brak ruchu. Mówi się trudno, choroba nie wybiera. Szkoda tylko, że przychodzi zawsze, gdy jest piękna pogoda... Dlatego fot jesiennych nie mamy. Jedynie tyle, co dzisiaj zdołałam pstryknąć na naszym cudownym ogrodzie. Jednak po niedzieli już będę żyć i plany zostaną zrealizowane, obiecuję! :)

Chorujemy. Z mamą :) Czy to nie słodkie?

(Jednak plusem choroby jest to, że poznałam swojego potworka, Kurzyka od tej miłej strony. Wczoraj cały dzień ze mną przeleżał, był totalnie spokojny i przytulaśny - jak nie on! :) Co prawda dzisiaj nadrabia, ale wczoraj całkowicie mnie rozwalił swoim zaskakująco kochanym zachowaniem).












5). Wróciłam do biegania. Biegałam wieku temu, potem przerzuciłam się na rower, a teraz chciałam zmian. Postanowiłam więc na nowo pogodzić się z legginsami i reebokami (w końcu studniówka niedaleko ;) ). Moja kondycja leży i płacze, więc na pocieszenie zaczynam ten trudny powrót w towarzystwie psa. Dopóki na nowo nie poczuję sił w nogach i dopóki na miejsce pokracznego tańca plątających się nóg nie pojawi normalny bieg to Gamoń jest moim wytrwałym kompanem. Potem mam zamiar w końcu brać na treningi canicross Azora, w końcu to młody, niewybiegany pies, który od zawsze ma smykałkę do tej dyscypliny sportu. Oczywiście taki jest plan, bo w realu pierwszy trening okazał się męką, po czym rozchorowałam się na dobre ;D. Ale o nie, ja się nie poddam. Jak tylko wyzdrowieję, biorę się za siebie! Pełna powaga!


I tak już na koniec...
Mam nadzieję, że faktycznie choroba odpuści, bo strasznie mi się tęskni za spacerami w nieznane. Zwłaszcza, że dzisiaj piesełek do mnie przyszedł i siadł naprzeciwko mnie z miną:
*To jak, gotowa na przygodę?*

A ja biedna, cóż mogłam mu odpowiedzieć? Że słaby zawodnik ze mnie i po jednym bieganku się rozchorowałam? Dobre sobie. :D

Uciekaj ode mnie wstrętna chorobo, bo psem poszczuję!